2020(e)ko martxoaren 16(a), astelehena

ANA FRANKEN EGUNEROKOA



Ana Frank 13 urteko neskatxa judu bat zen. Bigarren Mundu Gerraren garaian Amsterdameraino iritsi zen familiarekin batera, naziengandik ihes egin nahian.

Ana bere familiarekin biltegi batzuen ganbaran ezkutatuta bizi izan zen ia bi urtez. Bizitzen ari zen egoera berriari aurre egiteko ezkutatzen zen zuloan egunkari bat idatzi zuen. Bere egunkariari Kitty deitzen dio, eta existitzen ez den lagun bati bidaltzen dizkion eskutitz moduan idatzita dago.

Egunkari horretan idatzitako egun batzuk dituzu hauek:


Espero poder confiártelo todo,
de un modo como no he
podido hacerlo hasta ahora
con nadie, y espero que
seas un gran apoyo para mí.

Ana Frank, 12 de junio de 1942



Sábado, 20 de junio de 1942



Para alguien como yo es una sensación muy extraña escribir un diario. No solo porque nunca he escrito,  sino porque me da la impresión de que más tarde ni a mí ni a ninguna otra persona le interesarán las confidencias de una colegiala de trece años. 

Pero eso en realidad da igual, tengo ganas de escribir y mucho más de desahogarme y sacarme de una vez unas cuantas espinas. «El papel es más paciente que las personas.» Me acordé de esta frase uno de esos días medio melancólicos en que estaba sentada con la cabeza apoyada entre las manos, aburrida y desganada, sin saber si salir o quedarme en casa, y finalmente me puse a cavilar sin moverme de donde estaba. 

Sí, es cierto, el papel es paciente, pero como no tengo intención de enseñarle nunca a nadie este cuaderno de tapas duras llamado pomposamente «diario», a no ser que alguna vez en mi vida tenga un amigo o  una amiga que se convierta en el amigo o la amiga «del alma», lo más probable es que a nadie le interese.

He llegado al punto donde nace toda esta idea de escribir un diario: no tengo ninguna amiga.

Para ser más clara tendré que añadir una explicación, porque nadie entenderá cómo una chica de trece años puede estar sola en el mundo. Es que tampoco es tan así: tengo unos padres muy buenos y una hermana de dieciséis, y tengo como treinta amigas en total, entre buenas y menos buenas.





Martes 10 de noviembre de 1942


Querida Kitty:

Una noticia formidable: ¡vamos a recibir a una persona más en nuestro escondite! Sí, verdaderamente, siempre habíamos pensado que era posible albergar y alimentar a una octava persona.

Pero temíamos abusar de la responsabilidad de Koophuis y Kraler. A raíz de las crecientes persecuciones de que son objeto los judíos, papá se decidió a tantear el terreno; nuestros dos protectores estuvieron inmediatamente de acuerdo:


-El peligro para ocho es el mismo que para siete -dijeron con mucha lógica.




Gure proposamena Anak egin zuen moduan eguneroko bat burutzea da, egun hauetan bizi dugun egoera nahiko berezia baita. Behin idatzita, niri bidali ezkero eta zuek hala nahi baduzue zuetariko baten batena publikatu daiteke.

iruzkinik ez:

Argitaratu iruzkina

Agurra

Arratsaldeon!!! Esan bezala hemen duzue kurtsoan zehar ateratako argazkiak bildurik bideo batean. Disfrutatu eta uda ona pasa artistak!